Faalangst… Voorheen was dit een erg abstract begrip voor mij en het heeft een hele tijd geduurd voor ik doorhad dat ik gevangen werd gehouden door faalangst. Vooral bij Statistiek, een gekende kwelgeest onder studenten. Toch begon ik 5 jaar geleden vol goede moed dit vak te blokken. Na 2 jaar, en dus 4 examenpogingen later, kwam ik tot de conclusie dat het me alleen niet zou lukken. Dus ik nam bijlessen. 2 examenpogingen later, alsook veel bijlessen later, stond ik nog steeds even ver. FAIL. Dit staat in grote letters op je puntenbrief. En zo voelde ik mij ook. Gefaald. Ik probeerde van alles, meditatie, faalangsttraining, acupunctuur, zelfs medicatie om de uiterlijke stresskenmerken te verminderen. Maar die faalangst had me helemaal in zijn macht. Misselijk, insomnia, braken, hartkloppingen, paniekaanvallen,… was dagelijkse kost tijdens blokperiodes.
Deze zomer was mijn 10de examenpoging, 5 jaar lang heeft het mij achtervolgt. Het was nu of nooit. Als ik nu niet zou slagen, kreeg ik mijn diploma niet. De druk was hoger dan ooit. De faalangst actiever dan ooit. Veel opties had ik niet meer, dus koos ik als laatste strohalm voor hypnosetherapie. Zo kwam ik bij Katrien terecht. Slechts twee sessies hadden we, dan was het al zo ver. De dag van mijn examen. Voor het eerst in die vijf jaar voelde ik mij niet verlamd van angst. Voor het eerst in vijf jaar ging ik met een lach naar mijn examen. Voor het eerst in vijf jaar zei ik tegen mezelf “Ik kan het, ik ken het, ik ga het goed doen” en ik geloofde ieder woord ook echt. En zo ging het ook. Ik was in staat rustig na te denken tijdens mijn examen. Niet alles werd zwart voor mijn ogen. Ik gaf mijn examen af met een goed gevoel, maar ik bleef toch bang naar het resultaat. 12/20 haalde ik voor dit examen! Ik ben er zeker van dat ik opnieuw niet geslaagd zou zijn zonder de hypnosetherapie. Wie had dat gedacht. Ik alvast niet.
E uit Gent